Welkom thuis

Om kwart voor drie van ochtend ging onze wekker, half slapend stonden we op en kleden ons aan. We stopten de laatste spulletjes in onze koffers, en wogen ze om zeker te zijn dat ze het juiste gewicht waren.

Toen we daar zeker van waren, liepen we naar beneden. We checkte uit, en wachtte op ons busje die ons naar vliegveld zou brengen. Tien minuten te laat kwam het busje bij ons aan, en we stapte in. De buschauffer zetten onze koffer in het busje.

We werden naar de bus terminal gebracht, waar we werden overgezet op een grotere bus. Met die bus werden we uiteindelijk naar het vliegveld gebracht. Eenmaal daar aangekomen regende het zo erg, dat we rennend naar binnen gingen. 

We hadden ons de vorige dag al ingecheckt, de boardingpas stond op onze telefoons. Omdat we niet zeker wisten of we onze tassen moesten in checken, hebben we toch voor de zekerheid onze pas laten scannen. Uiteindelijk kregen we toch nog een papieren pas waarmee we naar de douane gingen, het viel mee hoelang de rij was. 

Bij mij ging het vrij snel, alles in bakjes leggen( alle elektronische aparaten, jas, tas, zakje met vloeibare spullen en mijn koffer) en probleemloos door mijn scan. Mamma in tegenstelling werd er uitgepikt, ze had iets raar in haar koffer. Maar het bleek niets ergs te zijn.

We hadden nog even de tijd om rond te kijken, en ontbijt te eten op het vliegveld. Om iets over vijf liepen we naar de gate, en half zes mochten we het vliegtuig in. Rond tien over zes mochten we opstijgen. Met een beetje turbulentie, ging het voor de rest prima en was het een goede vlucht.

Als laatste gingen we uit het vliegtuig, en liepen naar de aankomsthal. Maar daar stond niemand. Het bleek dat pappa bij aankomst hal 3 stond in plaats van 1, dus hij kwam wat later.Maar uiteindelijk vond hij ons, met Fleur. Ze was dolblij toen ze ons zag. En dat was eigenlijk het verhaal van Ijsland.

Iedereen bedankt voor het lezen, en graag tot de volgende keer.